tag:blogger.com,1999:blog-25931019.post441468552177222653..comments2023-10-30T14:00:19.379+01:00Comments on El Blog del Bicho: Yolanda Castaño inaugura el festival V Agosto Clandestino. Poetas en La RiojaVICTOR BICHOhttp://www.blogger.com/profile/16419138107742730338noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-25931019.post-16554697354638585482009-08-05T08:13:56.182+02:002009-08-05T08:13:56.182+02:00«Mazás do xardín de Tolstoi», un poema de Yolanda ...«Mazás do xardín de Tolstoi», un poema de Yolanda Castaño<br /><br />Eu,<br />que bordeei en automóbil as beiras do Neretva,<br />que rebañei en bicicleta as rúas húmidas de Copenhague.<br />Eu que medín cos meus brazos os buratos de Saraxevo,<br />que atravesei ao volante a fronteira de Eslovenia<br />e sobrevoei en avioneta a ría de Betanzos.<br />Eu que collín un ferry que arribase ás costas de Irlanda,<br />e á illa de Ometepe no Lago Cocibolca;<br />eu que non esquecerei aquela tenda en Budapest,<br />nin os campos de algodón na provincia de Tesalia,<br />nin unha noite nun hotel aos 17 anos en Niza.<br />A miña memoria vai mollar os pés á praia de Jurmala en Letonia<br />e na sexta avenida séntese coma na casa.<br />Eu,<br />que houben morrer unha vez viaxando nun taxi en Lima,<br />que atravesei o amarelo dos campos brillantes de Pakruojis<br />e crucei aquela mesma rúa que Margarett Mitchell en Atlanta.<br />Os meus pasos pisaron as areas rosadas de Elafonisi,<br />cruzaron unha esquina en Brooklyn, a ponte Carlos, Lavalle.<br />Eu que atravesei deserto para ir ata Essaouira,<br />que me deslicei en tirolina dende os cumios do Mombacho,<br />que non esquecerei a noite que durmín na rúa en Amsterdam,<br />nin o Mosteiro de Ostrog, nin as pedras de Meteora.<br />Eu que pronunciei un nome no medio dunha praza en Gante<br />que unha vez suquei o Bósforo vestida de promesas,<br />que nunca volvín ser a mesma despóis daquela tarde en Auschwitz.<br />Eu,<br />que conducín cara o leste até preto de Podgorica,<br />que percorrín en motoneve o glaciar de Vatnajökull,<br />eu que nunca me sentín tan soa coma na rue de Sant Denis,<br />que xamáis probarei uvas coma as uvas de Corinto.<br />Eu, que un día recollín<br />mazás do xardín de Tolstoi,<br />quero voltar a casa:<br />o recanto<br />que prefiro<br />da Coruña<br /><br />xusto en ti.<br /><br />Manzanas del jardín de Tolstoi<br /><br />Yo,<br />que bordeé en automóvil las orillas del Neretva,<br />que apuré en bicicleta las calles húmedas de Copenhague.<br />Yo que medí con mis brazos los boquetes de Sarajevo,<br />que atravesé, al volante, la frontera de Eslovenia<br />y sobrevolé en avioneta la ría de Betanzos.<br />Yo que partí en un ferry que arribaba a las costas de Irlanda,<br />y a la isla de Ometepe en el Lago Cocibolca;<br />yo que nunca olvidaré aquella tienda en Budapest,<br />ni los campos de algodón en la provincia de Tesalia,<br />ni una noche en un hotel a los 17 años en Niza.<br />Mi memoria va a mojar los pies a la playa de Jurmala en Letonia<br />y en la sexta avenida se siente como en casa.<br />Yo,<br />que pude morir una vez viajando en un taxi en Lima,<br />que atravesé el amarillo de los campos brillantes de Pakruojis<br />y crucé la misma calle que Margarett Mitchell en Atlanta.<br />Mis pasos pisaron las arenas rosadas de Elafonisi,<br />cruzaron una esquina en Brooklyn, el puente Carlos, Lavalle.<br />Yo que atravesé desierto para ir hasta Essaouira,<br />que me deslicé en tirolina desde las cumbres del Mombacho,<br />que no olvidaré la noche que dormí en plena calle en Amsterdam,<br />ni el Monasterio de Ostrog, ni las piedras de Meteora.<br />Yo que pronuncié un nombre en el medio de una plaza en Gante,<br />que surqué una vez el Bósforo vestida de promesas,<br />que nunca volví a ser la misma después de aquella tarde en Auschwitz.<br />Yo,<br />que conduje hacia el este hasta cerca de Podgorica,<br />que recorrí en motonieve el glaciar de Vatnajökull,<br />yo que nunca me sentí tan sola como en la rue de Sant Denis,<br />que jamás probaré uvas como las uvas de Corinto.<br />Yo, que un día recojí<br />manzanas del jardín de Tolstoi,<br />quiero volver a casa:<br />el escondite<br />que prefiero<br />de A Coruña<br /><br />justo en ti.<br />De O tacto o privilexio as ganas de tirarse (2009)<br /><br />(Fuente: http://blogs.larioja.com/pequena)VICTOR BICHOhttps://www.blogger.com/profile/16419138107742730338noreply@blogger.com